स्वास्थ्यमन्त्रीकै गाउँमा पुग्दैन एम्बुलेन्स- ‘गाउँकै नेता मन्त्री भएको महसुस भएन’

इटहरी । तेह्रथुमबाट चुनाव जितेर प्रदेश र संघमा राज्यमन्त्री हुनेहरुको नाम धेरै संख्यामा आउँछ । संघीय क्याबिनेटको फुल मन्त्री भएका नेता भने भवानीप्रसाद खापुङमात्रै हुन् । उनी तेह्रथुमको प्रथम संघीय क्याबिनेट मन्त्री हुने लक्की नेता भएका छन् ।

तेह्रथुमकै प्रथम क्याबिनेट मन्त्रीकै गाउँलेहरु भने खापुङ जस्ता लक्की छैनन् । यसमा एक हुन् तेह्रथुमको मेन्छ्यायेम गाउँपालिका वडा नम्बर ६ सिक्देमकी ९१ वर्षीया सरिमाया थापा । गत साउन ४ मा उनी अचानक बिरामी परिन् । उनको घरमा पुग्ने सडक छ । सडक राम्रो छैन । एम्बुलेन्स त झनै पाउँदै पाउँदैन ।

‘दश जनाले पालैपालो स्ट्रेचरमा बोकेर ल्यायौं’, स्वास्थ्यमन्त्रीकै वडामा रहेको म्यान्छ्यायेम अस्पतालमा बोकेर ल्याइएकी थापाका छोरा ऋषि थापाले भने, ‘बाटो नै राम्रो छैन । एम्बुलेन्स झनै पाइँदैन ।’

थापालाई आफ्नै गाउँपालिकाको अस्पतालमा ल्याउन समस्या भयो । मेन्छ्यायेमको पालिका मुकाम मोराहाङमा रहेको गौखुरी स्कुलका शिक्षक काजीमान खापुङको तनाव थापाको भन्दा गम्भीर छ । उनी जेठ १० गते अचानक स्कुलमै अचेत भए । केही समयपछि होस आयो । होस आएपछि बल्लतल्ल ट्याक्सी आयो । ट्याक्सीले ११ किलोमिटर हाराहारीको जिरिखिम्ती बजारसम्म ल्यायो । जिरिखिम्ती बजारबाट विराटनगरको नोबेल अस्पतालमा लान अर्को एम्बुलेन्स लिनुपर्‍यो ।

‘धन्न त्यो दिन गाउँमै गाडी राखिएकाले मैले सहजै पाएँ’, शिक्षक खापुङ भन्छन्, ‘त्यो गाडी नभएको भए धेरै गाह्रो हुन्थ्यो । एम्बुलेन्स त आउँदै आउँदैन ।’

खापुङ जस्तै स्वास्थ्यमन्त्रीकै वडाका अर्का एम्बुलेन्स नपाएर हैरानी खेप्ने र जिरिखम्तीबाट मात्रै एम्बुलेन्स पाउने बिरामी हुन् विश्वनाथ प्याकुरेल । प्याकुरेललाई जेठ ५ गते राति बिरामले च्याप्यो । रातारात महँगो ट्याक्सी लिएर प्याकुरेललाई जिरिखिम्ती ल्याइयो । जिरिखिम्तीबाट उनलाई क्रमशः विराटनगर लगियो ।

‘राम्रो बाटो र एम्बुलेन्स पाउने भए धेरै खर्च लाग्दैन थियो’, प्याकुरेलले नेपाल प्रेसलाई भने, ‘सडक सुविधा नभएर समस्या भएको छ ।’

यी त केही उदाहरणमात्रै हुन् । यी पात्रहरु मन्त्रीकै वडाका वासिन्दा हुन् । गाउँपालिकाकै उदाहरण लिँदा समस्या भोगको यस्ता पात्र सयौं छन् । पालिकाका कुना–कुनामा डोजरले जमिन जोतेर सडक लगेको छ । मोराहाङ, श्रीजुङ र पौंठाक जस्ता बजार क्षेत्र आसपास ट्याक्सी र मौसम राम्रो हुँदा बस पनि चल्छन् । एम्बुलेन्स भने चल्दैन ।